ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

Γέμισε το Αρχονταρίκι της Ενορίας απολείτουργα και μετα την σύναξη της Κυριακής με φωνές μικρών και μεγάλων παιδιών που ήρθαν να ζήσουν την χαρρά της επι-κοινωνίας της μάζωξης της γειτονιάς των Λενταριανών...

Πνευματικό βραδινό στην Ενορία μας.

Πνευματικό βραδινό στην Ενορία μας. ... Απλά ν αληλοκοιταχτούμε και να σωπάσουμε.... να στηρίξουμε με την προσευχή μας ο ένας τον άλλον. .... Θέμα του πρώτου Βραδινού η προσευχή... Δόξα τω Θεω για όλα. .. Απλά και καρδιακά. .. σαν μια οικογένεια που αγωνίζεται και αγωνιά που μαθητεύει στα πόδια του Χριστού.

M. Σαρακοστή

M. Σαρακοστή:

         Κυριακές της Μ.Σαρακοστής:  Η περίοδος της Μ. Σαρακοστής περιλαμβάνει 6 εβδομάδες  των Νηστειών (5 Κυριακές) και τέλος τη Μ. Εβδομάδα.                                                                                           Η Α΄ Κυριακή των Νηστειών = Κυριακή της Ορθοδοξίας. Γιορτάζουμε την αναστήλωση των εικόνων, το 843 μ. Χ. με τη συμβολή της Θεοδώρας με το Συνοδικό της Ορθοδοξίας, που έληξε οριστικά η εικονομαχία.                                                                                                                                                                        Η Β΄Κυριακή των Νηστειών = του αγ. Γρηγορίου Παλαμά. Ο άγιος Γρηγόριος πολέμησε τον Βαρλαάμ που χλεύαζε τους ησυχαστές. Δίδασκε ότι ο Θεός υπάρχει κατά δύο τρόπους, κατά την ουσία Του, και κατά τις θείες και άκτιστες ενέργειες Του. Δεν γνωρίζουμε το Θεό κατά την ουσία Του, αλλά από τις θείες ενέργειες Του.                                                                                                                                                     Η Γ΄Κυριακή των Νηστειών = της Σταυροπροσκύνησης. Η εκκλησία προβάλλει μπροστά μας τον Τίμιο Σταυρό, το στήριγμα των δικαίων και την ελπίδα των αμαρτωλών, για να ενισχύσει τους πιστούς στη μέση της Μ.Σαρακοστής.                                                                                                                                                    Η Δ΄Κυριακή των Νηστειών = είναι αφιερωμένη στον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος. Αναφέρεται στη νηστεία, στο φωτισμό της ψυχής, στη διαφύλαξη του νου, στην προσευχή, στην υπακοή,  στη μετάνοια, στη μνήμη θανάτου, στην αποχή από τα πάθη, στην ταπείνωση, στην αγάπη και στην ανάπτυξη όλων εκείνων των αρετών που σαν άλλη κλίμαξ (σκάλα), μας ανεβάζουν στον ουρανό, στο Θεό της αγάπης.                                                                                                                                                                              Η Ε΄Κυριακή των Νηστειών = της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Η οσία Μαρία η Αιγυπτία γεννήθηκε το 345 στην Αίγυπτο. Για 17 χρόνια ζούσε μέσα στην αμαρτία. Μια μέρα όμως εξαιτίας κάποιου γεγονότος στη ζωή της, άλλαξε ζωή και πήγε στην έρημο του Ιορδάνη, όπου ασκήτεψε για 50 χρόνια. Η μνήμη της εορτάζεται την 1^η  Απριλίου αλλά και αυτή την Κυριακή, για να μιμηθούμε το παράδειγμα της Αγίας, δηλαδή την μετάνοια, την νηστεία και την προσευχή.                                          Ακολουθίες της  Μ. Σαρακοστής:        Κατά την περίοδο της Μ. Σαρακοστής τελούνται ακολουθίες που δεν τελούνται κατά την υπόλοιπη χρονιά. Αυτές είναι:                                                                                  α).Η λειτουργία των Προηγιασμένων: μπορεί να τελεστεί κάθε μέρα της Μ.Σαρακοστής εκτός από Σάββατο και Κυριακή. Οι πιστοί μεταλαμβάνουν τον άρτο και τον οίνο που καθαγιάστηκαν κατά την Κυριακή που προηγήθηκε , γι’αυτό ονομάζονται Προηγιασμένα Δώρα. Οι πρώτοι χριστιανοί είχαν ανάγκη να κοινωνούν κάθε μέρα, γι’αυτό δημιουργήθηκε αυτή η θεία λειτουργία για την Μ.Σαρακοστή.                                                                                                                                                                  β). Οι κατανυκτικοί εσπερινοί: Τελούνται τα απογεύματα των Κυριακών της Μ.Σαρακοστής  και εκφράζουν την βαθιά κατάνυξη, συγκίνηση και συντριβή του πιστού όταν συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του.                                                                                                                                                                      γ). Ο Μεγάλος Κανόνας: είναι ποίημα του Ανδρέα Κρήτης(7^ος-8^οςαιώνας).Περιγράφει τη συναίσθηση της αμαρτωλότητας και την ανάγκη για μετάνοια. Ψάλεται το βράδυ της  Τετάρτης της Ε΄εβδομάδας των Νηστειών.                                                                                                                                                                      δ).Ο Ακάθιστος Ύμνος:  Λέγεται τις 5 πρώτες Παρασκευές της Μ. Σαρακοστής, σε 4 στάσεις και την 5^η Παρασκευή ολόκληρος. Εξυμνεί τη Θεοτόκο με πολλά κοσμητικά επίθετα και επαναλαμβανόμενο εφύμνιο (τελικός στίχος κάθε στροφής): «Χαίρε νύμφη ανύμφευτε». Γι’αυτό και λέγονται  και Χαιρετισμοί της Παναγίας. Συντέθηκε κατά την παράδοση, με αφορμή τη θαυματουργική διάσωση  της  Κων/πολης από την Παναγία κατά την πολιορκία από τους Αβάρους το 626 μ.Χ.                                      ε).Μεγάλο Αποδειπνο: Ψάλεται κάθε βράδυ από Δευτέρα έως Πέμπτη. Οι προσευχές του μας βάζουν κάτω από την ασπίδα της προστασίας του Θεού. Ο Θεός είναι μαζί μας. Χαρακτηριστική είναι η κατανυκτική προσευχή του Εφραίμ του Σύρου: «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα  αργίας ,περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δώς. Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύ-νης, υπομονής και αγάπης, χάρισαι μοι τω σω δούλω. Ναι Κύριε βασιλεύ, δώρησαι μοι το οράν τα εμά σφάλματα και μη κατακρίνειν τον αδελφό μου…».                                                                                                 Η περίοδος της Μ. Σαρακοστής στοχεύει στη πνευματική προετοιμασία του πιστού για το Πάσχα. Οι ιδιαίτερες προσευχές και ακολουθίες μαζί με την νηστεία, δίνουν το μήνυμα των ημερών, μας καλούν για ένα καινούργιο ξεκίνημα, και μας δείχνουν πως πρέπει να είναι ο χριστιανός όχι μόνο την περίοδο της Μ. Σαρακοστής, αλλά και όλο τον υπόλοιπο χρόνο  της ζωής του.                                                                                      

               Οι άγιες εικόνες, έκφραση της πίστης:

        Την Α΄ Κυριακή της Μ. Σαρακοστής, Κυριακή της Ορθοδοξίας, γιορτάζουμε την αναστήλωση των εικόνων. Οι εικόνες είναι απαραίτητες στη λατρεία, γιατί παριστάνουν τα πρόσωπα της ουράνιας εκκλησίας. Στα βυζαντινά χρόνια υπήρξε η αίρεση της Εικονομαχίας. Το επιχείρημα των εικονομάχων ήταν ότι ο Χριστός ως Θεός δεν ζωγραφίζεται, ο Θεός είναι αθέατος και άρα απερίγραπτος. Το ίδιο απαράδεκτες ήταν και οι εικόνες της Θεοτόκου και των αγίων. Επικράτησε τελικά η πίστη της εκκλησίας με την Ζ΄Οικουμενική Σύνοδο το 787 και το Συνοδικό της Ορθοδοξίας το 843 με τη Θεοδώρα, που αναστήλωσε οριστικά τις εικόνες. Αυτό γιορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, την ορθή πίστη μας για τις εικόνες, την ορθόδοξη άποψη. Στην εικόνα του Χριστού δεν ζωγραφίζουμε ούτε τη θεία, αλλά ούτε την ανθρώπινη φύση. Αναπαριστούμε το Σαρκωμένο Λόγο, που στο πρόσωπό Του και οι δύο φύσεις είναι απόλυτα ενωμένες. Ο Ιησούς Χριστός είναι Θεάνθρωπος. Η άρνηση της εικόνας, σήμαινε άρνηση της Ενανθρώπησης του Λόγου του Θεού. Και η άρνηση της τιμής στην εικόνα του Χριστού, σήμαινε άρνηση της θεότητας Του. Το όλο θέμα συνδεόταν  λοιπόν, με την πίστη στο θεάνθρωπο Ιησού Χριστό.  Λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός που υπεράσπισε τις εικόνες: «Στα παλιά τα χρόνια ο Θεός, ο ασώματος και ασχημάτιστος δεν εικονιζόταν. Τώρα όμως επειδή έγινε ορατός κατά τη σάρκα και επικοινώνησε με τους ανθρώπους εικονίζω το βλεπόμενο (πρόσωπο) του Θεού». Όμοια εξηγούνται και οι εικόνες της Θεοτόκου και των αγίων. Ο Κύριος σαρκώθηκε από την Παναγία που είναι η μητέρα Του. Οι άγιοι είναι φίλοι Του, που έχυσαν το αίμα τους για Αυτόν και οι εικόνες τους, ακτινοβολούν την εικόνα του Χριστού. Οι εικόνες είναι τα βιβλία των αγραμμάτων, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Βλέπουμε ζωγραφισμένη την μορφή του Χριστού, της Παναγίας ή του αγίου και αυτόματα οδηγούμαστε στο πρόσωπο, στη ζωή και στις αρετές του. Μια εικόνα της Σταυρώσεως θυμίζει, περισσότερο από οποιοδήποτε βιβλίο, το Σταυρικό θάνατο του Χριστού για τη σωτηρία μας. Η  μορφή της Παναγίας, είναι κήρυγμα αγάπης και υπομονής που δύσκολα μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Το πρόσωπο του αγίου είναι πιο οικείο, από μια αφήγηση του βίου του. Στις εικόνες τα πρόσωπα φανερώνουν τη δόξα του ουρανού. Τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά είναι μεταμορφωμένα, γιατί το εικονιζόμενο πρόσωπο μετέχει σε μια άλλη πραγματικότητα, στη θεία χάρη. Γι’ αυτό όταν προσκυνούμε τις εικόνες η τιμή δεν απευθύνεται στο υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένες, αλλά στο πρωτότυπο, στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Αλλά και η ύλη αγιάζεται από τη χάρη του Θεού, γι’αυτό και το υλικό το σεβόμαστε και το τιμούμε, όπως λέει ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ.

πρωτοπρεσβυτέρου

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΕΜΜ ΓΕΩΡΓΙΑΚΑΚΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ ΛΕΝΤΑΡΙΑΝΩΝ

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ.

Ωσαννά σημαίνοντας ο Ερχόμενος…….

Μεγάλη ημέρα ανέτειλε σήμερα για την περιοχή μας, τον λόφο των Λενταριανών, την πολυπληθέστερη ενορία της Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου αλλά και όλου του νομού την του Αγίου  Χαραλάμπους, για τους ευλογημένους , τους ευσεβείς και φιλαγίους κατοίκους αυτής αλλά και για σύμπασα την πληθύ των Χανιωτών καθώς τούτην την ώρα υποδεχόμαστε με συγκίνηση και χαρά, δέος και ψυχική ευφορία αλλά και την «καρδίαν πτερουμένην»   το τίμιο λείψανο του ανθρώπου που γέννησε η αγιοτόκος Κρήτη, τα θεοτοκοφρούρητα Χανιά, η ηρωική Κίσσαμος, το ένδοξο  Σηρικάρι, τον δικό μας πρέσβη εις την Ουράνια πολιτεία που με την ταπεινή ικεσία του  βροντοφονάζει  προς Κύριον υπέρ ημών των αμαρτωλών και αγωνιζομένων συμπατριωτών του χριστιανών, τον ένδοξο αγωνιστή, τον επώνυμο της νίκης, τον μάρτυρα της συνειδήσεως και  της υπομονής, τον νεοφανέντα όσιο Νικηφόρο τον λεπρό , των ιαμάτων τον κρουνό, τον Θαυματουργό. 

Άπαντες τους οθφαλμούς έχοντες εστραμμένους εις τους ουράνιους θόλους του κρητικού ουρανού, και τις καρδιές εις τα νοούμενα και μυστικά της σήμερον, μετέχουμε εις τα προσταχθέντα ημίν μυστικώς, ξεδιπλώνουμε τα νοητά της ψυχή μας χαλιά, κινούμε τα Φοινίκια  των βαΐων που βλαστάνουν στο είναι μας και υψώνουμε τις λαμπάδες που κρατούν την άσβεστη φλόγα της πίστεώς μας ζωντανή και ψάλουμε μετά ψαλλόντων στο πέρασμά του από ανάμεσά μας:  Ωσαννά όσιε μας, Ωσαννά νέε προστάτη της Ενορίας μας , Ωσαννά Νικηφόρε μας, ευλογημένος ο ερχομός σου εδώ και αινετόν και δεδοξασμένο το Πανάγιο όνομα Του μόνου αληθινού Τριαδικού Θεού μας που σε ανέδειξε σε μέρες δύσκολες και αποκαλυπτικές  ήλιο πάμφωτο για τα πνευματικά σκοτάδια μας,  αστέρι αείφωτο για τον αγκαθωτό  δρόμο μας, παρηγοριά πολύτιμη για τις δύσκολες ώρες μας, ιατρόν άμισθον για τις ασθένειες της ψυχής και του σώματός μας αλλά και δροσοληψία θαλπωρής σε ώρες ψυχικής χαλαρότητας.  

Τι μακαριότητα σήμερα που ήρθες μεγάλε μύστα της προσευχής και σκεύος εκλογής κοντά μας για να μείνεις μαζί μας , να αφουγκραστείς τους πόνους και τις χαρές μας, να γιατροπορέψεις τις αδυναμίες μας, να ακούσεις τα παράπονά μας, να συμμεριστείς τα προβλήματά μας. Μια ανέλπιστα  χρυσή σελίδα προστέθηκε στο συναξάρι μας. Τη αυτή μέρα μαζί με την μνήμη του την γλώτταν χρυσορρήμονος Ιωάννου του Χρυσοστόμου  κι άλλη μια δροσοσταλίδα πάνω μας ο ερχομός σου.

 Και μέχρι και σήμερα και την ώρα αυτή όλα μα όλα δείχνουν πως εδώ ήθελες να έρθεις γιατί όλα κύλισαν τόσο ομαλά και γρήγορα αλλά και τόσο ξαφνικά που περίτρανα το καταμαρτυρούν. Από την ονομασία του μικρού παρεκκλησίου σου εντός τούτου του περικαλλούς ναού μέχρι και την θετική απάντηση του Οσιολογιοτάτου Σίμωνος μοναχού του αγιορείτου να μας δώσει το μικρό τούτο  τμήμα του ιερού λειψάνου σου.

Αδελφοί μου, τούτη την ώρα δεν έχω να προσθέσω καμία άλλη σκέψη δική μου. Σήμερα μίλησε ο Ουρανός, ο ίδιος  ο Θεός μας. Πολλοί τον αιώνα που μας πέρασε διακήρυτταν  και μέχρι σήμερα  αρκετοί την υιοθετούν αυτήν την διακήρυξη πως πέθανε ο Θεός. Εμείς όμως εδώ σήμερα διατρανώνουμε με ένα στόμα και μια φωνή πως ο Θεός ζει και αγιάζει το άνθρωπο αρκεί ο άνθρωπο να το θέλει. Ένα αμαρτωλό τον μεταμορφώνει σε άγιο, ένα τελώνη, ένα λεπρό, ένα βασιλιά, ένα μοναχό, ένα οικογενειάρχη κι αυτούς τους μεταμορφώνει σε αγίους,  και δίνει ζωή και ελπίδα και αγάπη στον άνθρωπο. Ο Θεός ζει και κινείται στις καρδιές μας, στον συνάνθρωπό μας, στην κτήση, στα αστέρια, στο ήλιο, στα αναρίθμητα σύμπαντα, στα λείψανα των αγίων που ευωδιάζουν γιατί το κάθε τι στην πλάση αυτή διηγείται την δόξα Του, και αποδεικνύει περίτρανα την ύπαρξή Του.  Και ο όσιος Νικηφόρος, ο δικός μας άνθρωπός, το ανεκτίμητο διαμάντι τ ουρανού γρήγορα - γρήγορα το συνειδητοποίησε κι έτρεξε να συναντήσει τον ποιητή των ωραίων ψυχών,  τον νυμφίο της εκκλησίας, τον μόνο έχοντα εξουσία να δίνει ζωή, και χαρά , και υπομονή κι ελπίδα. Ζει Κύριος ο Θεός, μας διδάσκει ο όσιος Νικηφόρος τον οποίο όσιο ενώ εμείς εδώ δεν τον είδαμε ποτέ, δεν τον γνωρίσαμε , δεν μιλήσαμε πρόσωπο προς πρόσωπο μαζί του, εν τούτοις τον αγαπήσαμε, τον αισθανόμαστε δικό μας και εδώ παρόντα, δίπλα μας, και τον εμπιστευόμαστε ανεπιφύλακτα. Αυτό είναι το μυστήριο του ζώντος Θεού, το μυστήριο της αγιότητας, το μυστήριο της ορθοδόξου πίστεώς μας, το μυστήριο της καρδιάς των χριστιανών.

Ευχαριστώ θερμά τον Άναρχο Θεό μας για τούτο το δώρο στον κόσμο και την Ενορία μας, ευχαριστώ τον όσιο Νικηφόρο που ήλθε κοντά μας για να μείνει και να καταστεί ο δεύτερος μετά τον Μέγα Χαραλάμπη προστάτης και έφορος της Ενορίας μας,   ευχαριστώ άπειρα τον οσιολογιότατο Σίμωνα μοναχό Αγιορείτη τον πνευματικό εγγονό και τον άγρυπνο φρουρό των ιερών λειψάνων και ένθερμο θεράποντα της μνήμης του οσίου και λάτρη αυτού για την χαρά και ευλογία που μας έδωκε παραχωρώντας σε εμάς  τούτο το μικρό απότμημα.  Ευχαριστώ τον άνθρωπο που αγαπά και ευλαβείται τον όσιο και έκαμε όλες τις δέουσες ενέργειες για να φτάσουμε σε  τούτην την στιγμή τον εκ των αμέσων συνεργατών μας εντιμότατο κύριο Σταύρο Κανδηράκη και την ευλογημένη οικογένεια αυτού. Τέλος ευχαριστώ πολύ και ευγνωμονώ τον κομιστή της ευλογίας αυτής τον εντιμολογιότατο Θεολόγο κύριο Θεοφάνη Μπούκα αδελφό του πατρός Σίμωνα αγωνιστή και φιλάγιο χριστιανό  για τον κόπο που κατέβαλε ώστε ο ανθοβριθής τούτος πόθος μας να γίνει πραγματικότητα.

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Πληθὺς Λενταριανών ἐν ᾠδαῖς, εὐφημήσωμεν,

Χριστοῦ τὸν ἀγαθὸν καὶ πιστότατον δοῦλον·

Χανίων τόν γόνον τον λαμπρόν,  Νικηφόρον  ἰαμάτων τόν κρουνόν, τὸν παρέχοντα ἰάσεις παντοδαπάς τοῖς πίστει ἀνακράζουσι• Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ δωρήσαντι ἡμῖν, τὸ χαριτόβρυτόν σου λείψανον.

ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΚΕΠΕ ΦΡΟΥΡΕΙ ΦΥΛΛΑΤΕ ΗΜΑΣ ΑΜΗΝ

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ

ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,

ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

* * *

Ἀδελφοί καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

Διά τῆς χάριτος καί τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ εἰσερχόμεθα ἀπό τῆς αὔριον εἰς τό στάδιον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τῆς καταλληλοτέρας περιόδου διά  τήν στροφήν τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, τῆς ἰδικῆς μας ψυχῆς, πρός τόν Κύριον.

Ἡ περίοδος αὐτή εἶναι μία διαρκής κατάνυξις ἐνώπιον τοῦ ἐκτυλισσομένου καθ᾿ ἡμέραν μυστηρίου τοῦ Θεοῦ, τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Διά τοῦτο ἡ παρεχομένη εἰς ἡμᾶς εὐκαιρία τῶν Ἱερῶν Νηστειῶν ἔχει ἓν ἰδιαίτερον χαρακτηριστικόν: τήν ἀνάνηψιν καὶ τήν νῆψιν τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία καλεῖται ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν γέμουσαν θείων προτροπῶν καὶ ἁγιότητος περίοδον αὐτήν νὰ συνειδητοποιήσῃ τὰ παροδικὰ καὶ τὰ ὁρώμενα καὶ νὰ μεταβῇ σταδιακῶς πρό ς τά  μείζονα καί  τά  κρείττονα, πρός τά  ἀόρατα.

Ἀναγλύφως καὶ ἐπιγραμματικῶς Ἀνδρέας ὁ Κρήτης διὰ τοῦ Μεγάλου Κανόνος του ὁμιλεῖ πρὸς ἑαυτὸν καὶ πρὸς πᾶσαν ψυχὴν θλιβομένην καὶ καταπονουμένην ὑπὸ τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν περισπασμῶν τῆς παρούσης ζωῆς. Συναισθανόμενος ὁ Ἅγιος τὸ βάρος τῆς πονεμένης ἀπό  τή ν ἁμαρτίαν ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἐν ἀγωνίᾳ κραυγάζει: «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα τί καθεύδεις;». Ἡ κραυγὴ αὐτὴ ὁδηγεῖ εἰς τὴν συνειδητοποίησιν τῆς ματαιότητος καὶ εἰς τὸν ἀνέκφραστον φόβον τοῦ τέλους τῆς ἐπιγείου ζωῆς: «τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις (ψυχή μου) θορυβεῖσθαι». Ἐνώπιον τοῦ ἀπροσδοκήτου τέλους τῆς ζωῆς ποὺ ἔρχεται «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί», καλεῖ ἑαυτὸν ὁ τῆς Κρήτης Φωστὴρ καὶ κάθε πονεμένην καὶ ὑπὸ τοῦ φόβου τῆς ἀνασφαλείας διακατεχομέ-νην ψυχήν: «Ἀνάνηψον», λοιπόν, «ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν».

Ἡ Ὀρθόδοξος Πατερικὴ διδασκαλία καὶ φωνὴ μᾶς καλεῖ, κατὰ τὸ ἐνώπιόν μας στάδιον, νὰ συναισθανθῶμεν ὁ καθεὶς «ποῖοι εἴμεθα, ποῦ εὑρισκόμεθα καὶ ποῦ ὑπάγομεν», ποῦ κατευθυνόμεθα δηλαδή. Νὰ αἰσθανθῶμεν τὸ μάταιον τοῦ προσκαίρου βίου καὶ νὰ μετανοήσωμεν δι᾿ ὅσα «ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ, ἐν λόγοις ἢ ἐν ἔργοις, ἐν ἐπιτηδεύμασι καὶ πάσαις (ἡμῶν) ταῖς αἰσθήσεσιν» εἰργάσθημεν μέχρι τοῦδε ὄχι κατὰ τὸ εὐαγγέλιον καὶ τὸν νόμον τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀνανήψωμεν. Μόνον τότε θὰ εὕρωμεν ἔλεος καὶ χάριν καὶ θὰ μᾶς φεισθῇ ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς καὶ τὰ κρύφια πάντα τῶν ἀνθρώπων καὶ τούς λογισμούς γιγνώσκων Κύριος καὶ δέν θά μᾶς καταλογίσῃ τούς ἀδίκους λογισμούς, οἱ ὁποῖοι ὁδηγοῦν εἰς μάταια καί ἀνώφελα ἔργα.

Ὁ ἐνώπιόν μας ἀγὼν συμποσοῦται εἰς τὴν νῆψιν καὶ εἰς τὴν ἀνάνηψίν μας, εἰς τὴν μετάνοιαν. Διὰ τῆς μετανοίας, διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τῆς καταστάσεώς μας δηλαδή, καὶ διὰ τῆς ἐξομολογήσεως, ἡ ζωή μας στεφανώνεται διὰ «τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, διὰ τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διὰ τοῦ πληρώματος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν». Ἡ ἀνάνηψις ταυτίζεται πρὸς τὴν συνείδησιν τοῦ μετανοοῦντος ἀνθρώπου (Πρβλ. Β΄ Κορ. α΄, 12 καὶ Ρωμ. β΄, 15). Ἡ συνείδησις εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Καλούμεθα οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ βιώσωμεν τὴν περίοδον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὡς χρόνον συνειδησιακῆς νήψεως καὶ ἀνανήψεως, ὡς στιγμὴν αἰωνιότητος τῆς Ὀρθοδόξου ταυτότητός μας. Δηλαδή, καλούμεθα νὰ ζήσωμεν καὶ νὰ συμβιώσωμεν μὲ τὸν Χριστόν. Νὰ ζήσωμεν ἐκκλησιαστικῶς καὶ πνευματικῶς. Διότι μόνον εἰς τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴν ὑπάρχει ἡ δυνατότης νὰ ἀνανήψῃ ἡ συνείδησίς μας καὶ νὰ ἀνέλθωμεν εἰς τὸν χῶρον τῆς πραγματικῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν ἀλανθάστων κριτηρίων πρὸς ἀνάπαυσιν καὶ λύτρωσίν μας.

Κατὰ τὴν ἔναρξιν τῆς εὐλογημένης ταύτης περιόδου, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐπισκέπτονται πᾶσαν Ὀρθόδοξον Χριστιανὴν ψυχὴν κοπιῶσαν καὶ πεφορτισμένην καὶ ἀπαραμύθητον ὑπὸ τῶν ἀξιῶν καὶ ἡδονῶν καὶ ἀπολαύσεων τῆς σαρκὸς καὶ τοῦ κόσμου τούτου, συμπορεύονται καὶ συμπροσεύχονται πρὸς τὸν «προσερχόμενον σφαγιασθῆναι καὶ δοθῆναι εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς Βασιλέα τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριον τῶν κυριευόντων»: Ἀξίωσον, Κύριε, πάντας τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς ἐν εἰρήνῃ καὶ συντριβῇ καρδίας νὰ διαπορευθοῦν τὴν ἱερὰν περίοδον καὶ τὸ ἀνοιγόμενον στάδιον, «χαριτῶν καὶ δυναμῶν ὅπως προφθάσωμεν, ἐκτελέσαντες τὸν δρόμον ἀνδρικῶς, τὴν κυρίαν ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεώς Σου, καὶ ἐν χαρᾷ στεφανηφοροῦντες αὐτὴν ἀκαταπαύστως αἰνέσωμεν» (πρβλ. ποίημα κυρίου Θεοδώρου, Τριώδιον).

Εὐλογοῦντες πατρικῶς ὑμᾶς, τέκνα ἀγαπητὰ καὶ πιστὰ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, καὶ ἡνωμένοι μαζί σας ἐν προσευχαῖς καὶ δεήσεσιν, ἐπικαλούμεθα ἐπὶ πάντας τὴν δύναμιν τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ καὶ τὰς πρεσβείας τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῶν ἁγίων Ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ὥστε ἅπαντες ἀξίως τῆς κλήσεως ἡμῶν ὡς Ὀρθοδόξων νὰ πολιτευθῶμεν, καὶ νὰ ἀπολαύσωμεν τοιουτοτρόπως τῆς τρυφῆς καὶ τῆς δόξης τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, εἰς Ὃν τὸ κράτος καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

      Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ,βιζ´

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

 

Η εορτή του Αγίου Χαραλάμπους στα Χανιά!

Η εορτή του Αγίου Χαραλάμπους στα Χανιά!

Γιορτάζουν τα Λενταριανά τον πολιούχο τους Άγιο Χαράλαμπο

Γιορτάζουν τα Λενταριανά τον πολιούχο τους Άγιο Χαράλαμπο

Γιορτάζει και πανηγυρίζει ο μεγάλος περικαλλής Ενοριακός Ιερός Ναός του Αγίου Χαραλάμπους στα Λενταριανά προσελκύοντας εκατοντάδες προσκυνητές ν’ ανάψουν στη χάρη Του ένα κερί και να προσευχηθούν.

Ιστορικά στοιχεία για τον Ιερό Ναό μας είπε ο σημερινός εφημέριος π. Εμμανουήλ Γεωργιακάκης υπογραμμίζοντας ότι « λειτουργεί 56 χρόνια έχοντας εγκαινιαστεί την 1^η Νοεμβρίου του 1961 από τον μητροπολίτη Νικηφόρο Συντζανάκη επί εφημερίας πατρός Άγγελου Ψιλλάκη. Στο σημείο αυτό υπήρχε μικρότερος ναός που ήταν μετόχι της Μονής Αγίας Τριάδος και τον οποίο ναό μεγάλωσε και έγινε στη συνέχεια ενοριακός για να καλύπτει τις ανάγκες της περιοχής η οποία συνεχώς αναπτυσσόταν. Διακονώ την ενορία 4 χρόνια έχοντας αντικαταστήσει τον πατέρα Κωνσταντίνο Κνιθάκη. Η ενορία μας συνορεύει με τις ενορίες Αγίου Ιωάννου – Αγίου Παντελεήμονος Αμπεριάς- Αγίου Νικολάου Χαλέπας- Αγίου Νεκταρίου Σούδας – Αγίας Τριάδος Κορακιών και Εισοδίων της Θεοτόκου Πυθαρίου.

Στον Άγιο Χαράλαμπο ανήκουν επτά εξωκλήσια : Ο Άγιος Κωνσταντίνος, ο Τίμιος Σταυρός, η Αγία Αικατερίνη, ο Άγιος Ελευθέριος, ο Άγιος Λάζαρος, το Γενέσιον της Θεοτόκου και Αγίου Γεωργίου καθώς επίσης και δύο ναΐσκοι : Ο Άγιος Αντώνιος και η Κοίμηση της Θεοτόκου.

Να σημειωθεί ότι από το 1960 έως σήμερα διατηρεί συσσίτια για τους απόρους ενορίτες.

Παραθέτουμε στιγμιότυπα από την Ακολουθία του Εσπερινού.

Γιάννης και Ηλίας Κάκανος